Facebook no no..

Handphone dah sampai limit penggunaan data. So banyak lah yg tak boleh dibuat dan dicapai. Kalau boleh baca info,gambar mengiringi tak boleh diakses.
Message yg dibaca rasa menarik di share ditimeline sendiri. Maka lajulah tangan mengclick SHARE. Mana tahu boleh jadi pedoman dihari muka utk diri sendiri atau insan2 yg dikasihi.

Beberapa lama berlalu...

Laptop dibuka . Lebih laju capaian di sini. Huaaaa..cerita yang dishare dgn handphone rupanya punya illustrasi berahi..18 apa tah..
Mau ustajah ustajah lihat berkerut dahi. Apa ni . Tua 2 begini pun masih share hal hal begini. Tgk illustrasi tentu ceritanya pun sama sekali.Lebih2 lagi dalam BI. Mana ada censor censor lagi.

So ,Hide the story I did. Sayang message yg disampaikan rasanya berguna utk semua.Tak apalah . Nanti senang akan alih bahasakan tanpa illustrasi memberahikan.

Sharing on fb kena hati hati. Kadang2 kecuaian boleh membangkitkan ketidakpuasan hati yg mengikuti.Begitu juga on other social media...wasaap,ig ,blog dan macam2 lagi.

Dulu dulu,watak pembawa mulut,makcik pakcik bawang yg siap bertenggek ditangga orang pagi pagi buta dengan mulut muncung sedepa. Sekarang... tak perlu in person lagi untuk bawa cerita sensasi. Status difb pun dah boleh jadi senjata memakan diri.

Saw so wrongs and did so many wrongs too.
Ada masa mau saja hilang dari alam mayapada. Pergi bertapa kat gua...hahaha.